Τρίτη 25 Ιουνίου 2013

ΘΕΡΕΤΡΑ ΥΠΑΞΙΩΜΑΤΙΚΩΝ

Σοβαρά κονδύλια έχουν διατεθεί κυρίως από τα Μετοχικά Ταμεία για τα θέρετρα των αξκών και καλώς διετέθησαν, γιατί είναι ο μόνος χώρος αναψυχής για την πλειονότητα των αξκών, μη έχοντες διαχρονικά οικονομική δυνατότητα σε άλλου είδους χώρους αναψυχής.
Τίποτα όμως ψιχία δεν περισσεύουν προκειμένου να δημιουργηθούν υποφερτά θέρετρα και για τους υπαξιωματικούς;
Ποια λογική, ηθική και νομικίστικη δολιχοδρομία προβλέπει την ύπαρξη εξοπλισμένων παραθεριστικών κέντρων (μοτέλ, μπανγκαλόου κλπ.), ΜΟΝΟ για τους αξιωματικούς, τις οικογένειες των αξιωματικών και τους φιλοξενουμένους των αξιωματικών;
Ο φερόμενος ως δημοκρατικός τρόπος ζωής μας και ο καταστατικός χάρτης, δεν απαγορεύουν τέτοιες διακρίσεις για τους εργαζομένους με όμοιες συνθήκες;
Μήπως οι διοικούντες θεωρούν ότι οι υπαξιωματικοί έχουν οικονομική ευχέρεια και δυνατότητα άνετης ψυχαγωγίας, ή μήπως θεωρούν ότι το προαναφερόμενο απ' αυτούς έργο δεν είναι κοπιώδες και δεν υπάρχει ανάγκη αναψυχής;
Επειδή πιστεύω ότι όποια διακριτική αντίληψη και αν υπάρχει στην ψυχαγωγία των αξιωματικών και υπαξιωματικών είναι πια ξεπερασμένη, γι’ αυτό και θεωρώ απαράδεκτη την αδιαφορία των αρμοδίων στο σοβαρό θέμα της αναψυχής των υπαξιωματικών και αντίθετη με τον ισοπεδωτικό τρόπο ζωής της αληθινής δημοκρατίας.


Γεώργιος Εμμανουηλίδης

Σάββατο 22 Ιουνίου 2013

ΤΟ ΔΙΚΑΙΩΜΑ ΔΗΜΟΣΙΑΣ ΚΡΙΤΙΚΗΣ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΣΤΡΑΤΙΩΤΙΚΟΥΣ

ΤΟ ΔΙΚΑΙΩΜΑ ΔΗΜΟΣΙΑΣ ΚΡΙΤΙΚΗΣ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΣΤΡΑΤΙΩΤΙΚΟΥΣ



Το δικαίωμα δημόσιας κριτικής και τα θεμιτά όριά του, είναι οπωσδήποτε ένα σοβαρό θέμα που απασχολεί τους στρατιωτικούς και την υπηρεσία, και το οποίο απαράδεκτα παραμένει χωρίς τις δέουσες οδηγίες διευκρινίσεως από τους αρμόδιους φορείς.
Το δικαίωμα αυτό βέβαια έχει πάρει ήδη κάποια μορφή με την κρατούσα νομολογία των διοικητικών δικαστηρίων, πλην όμως ελάχιστοι είναι αυτοί οι οποίοι γνωρίζουν σχετικά, γι' αυτό και θα αναφερθώ με την επιβαλλόμενη συντομία.
Η παραγρ. 1 του άρθρου 14 του Συντάγματος ορίζει ότι: «έκαστος δύναται να εκφράζει και να διαδίδει προφορικώς, εγγράφως και δια του τύπου τους στοχασμούς του, τηρών τους νόμους του Κράτους».
Η άνω συνταγματική διάταξη θεσπίζουσα το δικαίωμα ελευθέρας εκδηλώσεως σκέψεως και γνώμης, κυκλοφορίας ιδεών, γνώσεων ή πληροφοριών και ασκήσεως κριτικής με γραπτό ή προφορικό λόγο έχει εφαρμογή για κάθε πολίτη, ανεξάρτητα από την ιδιότητα του ως ιδιώτου, δημοσίου πολιτικού ή στρατιωτικού.
Το δικαίωμα αυτό περιλαμβάνει ασφαλώς και την ελευθερία εκφράσεως της γνώμης τους για τα θέματα που ανάγονται στην επαγγελματική τους κατάσταση.
Βέβαια μπορούν να επιβληθούν ορισμένοι περιορισμοί στους στρατιωτικούς που συνδέονται με το κράτος με μια «ηθελημένη ειδική σχέση εξουσιάσεως» και που υπόκεινται σε ειδικό καθεστώς πειθαρχίας, όμως οι περιορισμοί αυτοί επ΄ ουδενί επιτρέπεται να φθάσουν σε βαθμό που άμεσα ή έμμεσα να καταργούν ή ν’ αποδυναμώνουν το ατομικό τούτο δικαίωμα τους.
Οι περιορισμοί αυτοί είτε προβλέπονται από ρητές νομοθετικές διατάξεις είτε εφ' όσον δεν υπάρχει ειδική νομοθετική ρύθμιση, προκύπτουν από την ίδια τη φύση της στρατιωτικής σχέσεως, δεν μπορεί να καταλήγουν στην απαγόρευση ασκήσεως δημόσιας κριτικής των ενεργειών κρατικών οργάνων, οι οποίες αφορούν θέματα που άπτονται της εν γένει προαγωγικής και μισθολογικής τους καταστάσεως.
Ούτε επίσης μπορεί να στοιχειοθετήσει πειθαρχικό παράπτωμα η άσκηση τέτοιας κριτικής, υπό την προϋπόθεση όμως ότι θα πραγματοποιείται με την επιβαλλόμενη από την ιδιότητα του στρατιωτικού διακριτικότητα και γλωσσική εγκράτεια και με την μη χρησιμοποίηση - επίκληση ανακριβών στοιχείων, τα οποία γνώριζε ο στρατιωτικός ή δεν κατέβαλε την απαιτούμενη επιμέλεια για διαπίστωση της ανακρίβειας τους, ως επίσης και με την μη χρησιμοποίηση υπηρεσιακών απορρήτων.
Έτσι με γνώμονα τα παραπάνω όρια του δικαιώματος ελευ­θέρας εκφράσεως το Διοικητικό Εφετείο Αθηνών δέχθηκε ότι:
Η σύνταξη και εκτύπωση ενός επικριτικού σχόλιου για κάποιο νομοσχέδιο, που αφορούσε την ενοποίηση επετηρίδων των αξιωματικών της Πολεμικής Αεροπορίας, οι οποίοι, όπως και ο ίδιος, προέρχοντο από τις σχολές υπαξιωματικών του σώματος, το οποίο δημιουργούσε επιπτώσεις στην επαγγελματική του σταδιοδρομία, ως επίσης και η εμμέσως πλην σαφώς αποδιδόμενη σ’ αυτόν πρόθεση να καταστήσει γνωστές τις επί του θέματος σκέψεις του σε τρίτα πρόσωπα, ανεξάρτητα εντός ή εκτός της υπηρεσίας, συνιστά άσκηση του συνταγματικώς κατοχυρωμένου ατομικού δικαιώματος της ελευθέρας εκφράσεως της γνώμης του.
  • Η σε εφαρμογή της παραγρ. 1 άρθρου 26 του ισχύοντος Συντάγματος που ορίζεται ότι: «Η νομοθετική λειτουργία ασκείται από την Βουλή και τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας» και της παραγρ. 2 άρθρου 51 του ιδίου Συντάγματος που ορίζεται ότι: «Οι Βουλευτές αντιπροσωπεύουν το Έθνος», ενημέρωση των βουλευτών ως αντιπροσώπων του Έθνους και μελών του νομοθετικού Σώματος, σε θέματα σχετικά προς το νομοθετικό έργο της Βουλής, δεν αποτελεί για τον Έλληνα αξιωματικό - υπαξιωματικό «πλάγιο μέσο» (δηλαδή ενέργεια ή μεθόδευση εκ μέρους αξιωματικού - υπαξιωματικού για την απόκτηση εύνοιας ή για την πρόκληση ή ματαίωση υπηρεσιακής ενέργειας για επίλυση ατομικού προβλήματος ή ικανοποίηση προσωπικού χαρακτήρος επιδιώξεως αυτού ή τρίτου), ούτε δύναται να χαρακτηρισθεί ως πειθαρχικό παράπτωμα και παράβαση οιασδήποτε κοινής νομοθετικής διατάξεως, εφ' όσον δεν γίνεται κατά τρόπο ασυμβίβαστο προς την ιδιότητά του και εφ’ όσον αναφέρεται σε θέματα γενικής φύσεως.

Γιώργος Εμμανουηλίδης




Παρασκευή 21 Ιουνίου 2013

ΣΤΕΓΗ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΥΠΑΞΙΩΜΑΤΙΚΟΥΣ

ΣΤΕΓΗ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΥΠΑΞΙΩΜΑΤΙΚΟΥΣ



Από το 1950 που συστάθηκε ο ΑΟΟΑ μέχρι σήμερα, περά­σανε κυβερνήσεις όλων σχεδόν των πολιτικών παρατάξεων και των κοινωνικών συστημάτων, καμιά λοιπόν δεν αντελήφθηκε τα στεγαστικά προβλήματα των υπαξ/κών ή μήπως θεωρούν ότι μοναδική κατοικία του υπαξιωματικού είναι ο στρατώνας και το φυλάκιο;
Σε ποιά λογική, νομική και ηθική φόρμουλα βασίστηκαν οι εκάστοτε κυβερνήσεις «όλες δημοκρατικές» και παραβίασαν τις βασικές σ’ όλα τα ισχύοντα συντάγματα επιταγές «των ίσων δικαιωμάτων και υποχρεώσεων» και «της ίσης μεταχειρίσεως» και παρεχώρησαν μέσω του ΑΟΟΑ μόνο στους αξιωματικούς, πολυτελείς κατοικίες και διαμερίσματα με λίαν επωφελείς όρους, προνομιακές οικοπεδικές εκτάσεις και πολύ χαμηλότοκα δάνεια για την στεγαστική τακτοποίηση τους, ως επίσης παρεχώρησαν στον ΑΟΟΑ δωρεάν προνομιακά οικόπεδα του Δημοσίου και τον πριμοδότησαν με ποικίλες ατέλειες και απαλλαγές (τέλη, φόρους, δικαιώματα τρίτων κλπ.) σε σημείο μάλιστα που ο ΑΟΟΑ να εκτραπεί του νομοθετημένου σκοπού του, ως φορέως στεγάσεως των αξιωματικών και να κινείται με κίνητρα δημιουργίας περιουσίας;
Κάποια κυβέρνηση θα πρέπει επί τέλους να εφαρμόσει έμπρακτα τις εξισωτικές δημοκρατικές αρχές και να μεριμνήσει και για τις έντονες οικογενειακές στεγαστικές ανάγκες των υπαξιωματικών, οι οποίοι μάλιστα επειδή υπολείπονται σε μισθό των αξιωματικών έχουν μεγαλύτερη την ανάγκη της υπηρεσίας.

Γιώργος Εμμανουηλίδης



Δευτέρα 3 Ιουνίου 2013

ΕΘΕΛΟΝΤΕΣ ΜΑΚΡΑΣ ΘΗΤΕΙΑΣ Εισφοροδότες Είλωτες !!

ΕΘΕΛΟΝΤΕΣ ΜΑΚΡΑΣ ΘΗΤΕΙΑΣ
Εισφοροδότες Είλωτες

Η παρ. 1 άρθρου 15 του Νόμου 1513/85, η οποία διακελεύει:
«Οι αποδοχές και κάθε είδους παροχές των οπλιτών με πενταετή υποχρέωση υπόκεινται στις ίδιες κρατήσεις που προβλέπονται για τους μόνιμου αξκούς».
σε συνδυασμό:
- Με την παρ. 4 άρθρου 13 του Νόμου 1848/89, η οποία διακελεύει:
«4. Μετά την λήξη της πενταετούς υποχρέωσής τους όσοι επιθυμούν μπορούν μετά από αίτησή τους να παραμείνουν στις Ένοπλες Δυνάμεις με τον βαθμό που φέρουν ως Εθελοντές Μακράς Θητείας μέχρι την συμπλήρωση 35ετούς συντάξιμης υπηρεσίας και εξελίσσονται βαθμολογικά μέχρι το βαθμό του ανθυπασπιστή, μισθολογικά δε μέχρι το βαθμό του Λοχαγού και των αντιστοίχων των άλλων Κλάδων».
- Με την παρ. 1 του Π.Δ. 21/91, η οποία διακελεύει:
«Οι Εθελοντές – Εθελόντριες Μακράς Θητείας εξομοιώνονται μισθολογικά με τους εν ενεργεία μονίμους ομοιόβαθμους τους».
- και με την παρ. στ άρθρου 6 (Μισθολογική προαγωγή Εθελοντών – Εθελοντριών Μακράς Θητείας) του Π.Δ. 21/1991, η οποία διακελεύει:
«στ. Με την συμπλήρωση 33 ετών συνολικής πραγματικής υπηρεσίας προς Λοχαγούς και αντίστοιχων των άλλων Κλάδων των Ενόπλων Δυνάμεων».
δημιούργησαν εύλογα στους Εθελοντές Μακράς Θητείας ότι έχουν τα ίδια δικαιώματα και υποχρεώσεις προς τα Μετοχικά και Επικουρικά Ταμεία (ΤΑΣ – ΤΑΣΑ – ΤΑΝ) για τα οποία άλλωστε τους εγένοντο κρατήσεις ισόποσες με τις άλλες κατηγορίες Εθελοντριών (Ν. 705/77) και Εθελοντών (Ν.Δ. 445/74) υπαξκών, αλλά και των μονίμων υπαξκών στις αποδοχές τους.
Περί τούτο άλλωστε υπήρξε κατηγορηματικός ο τότε ΥΕΘΑ, ο οποίος με το αρ. Φ.900α/1323/26-11-1996 έγγραφό του προς την Βουλή των Ελλήνων (Δνση Κοινοβουλευτικού Ελέγχου) επί σχετικής ερωτήσεως του βουλευτού κ. Ι. Λαμπρόπουλου , αναφέρει τα εξής :
«Πρέπει να σημειωθεί ότι η παραπάνω κατηγορία Στρατιωτικού Προσωπικού απολαμβάνουν όλων των δικαιωμάτων που απορρέουν από τη στρατιωτική τους ιδιότητα, ήτοι δικαιούνται τόσο εφάπαξ όσο και μέρισμα σύμφωνα με τις διατάξεις των Ασφαλιστικών τους Ταμείων αφού θεωρούνται μέτοχοι του Μετοχικού Ταμείου Στρατού (ΜΤΣ) καθώς και του Ταμείου Αλληλοβοηθείας Αξιωματικών Στρατού (ΤΑΑΣ)».
Σχετική επίσης υπήρξε η αριθμ. 87/90 Γνωμοδότησή της Συνέλευσης Προϊσταμένων Νομικών Διευθύνσεων, η οποία γνωμοδότησε ερμηνεύοντας το άρθρο 3 παρ. 2 του Α.Ν. 1988/39 Περί Μετοχικού Ταμείου Αεροπορίας, ότι οι κατ’ επάγγελμα στρατιωτικοί, μεταξύ των οποίων περιλαμβάνονται και οι Εθελοντές και οι ανακαταταγμένοι, είναι μέτοχοι του Ταμείου σε αντίθεση με εκείνους που εκπληρώνουν τις στρατιωτικές τους υποχρεώσεις δηλαδή του κληρωτούς και έφεδρους, οι οποίοι δεν είναι μέτοχοι του ταμείου.
Η άνω ερμηνεία, έχουσα εφαρμογή και για τα άλλα μετοχικά ταμεία, αλλά και για τα επικουρικά τους (ήδη Ειδικούς Λογαριασμούς Αλληλοβοηθείας) είναι σαφής ώστε αρκεί για να παραμεριστεί κάθε αμφιβολία ως προς την ιδιότητα των Εθελοντών Μακράς Θητείας, οι οποίοι έχουν άλλωστε και μονιμοποιηθεί, ως μετόχων των Μετοχικών Ταμείων και των Ειδικών Λογαριασμών Αλληλοβοηθείας.
Η παρ. 6 άρθρου 13 Νόμου 1848/1989 διακελεύει:
«6. Με Προεδρικό Διάταγμα, που εκδίδεται μετά από πρόταση των Υπουργών Εθνικής Άμυνας και Οικονομικών, καθορίζονται τα θέματα ιεραρχίας και προαγωγών, οι καταστάσεις, οι προϋποθέσεις μισθολογικής προαγωγής, τα ασφαλιστικά Ταμεία, οι Κρατήσεις και κάθε άλλη αναγκαία λεπτομέρεια για την εφαρμογή των παραγράφων 4 και 5 του άρθρου αυτού».

Επί 13 έτη δεν εκδόθηκε το προβλεπόμενο προς έκδοση Προεδρικό Διάταγμα που θα καθόριζε τα ασφαλιστικά Ταμεία και κρατήσεις των ΕΠΥ-ΕΜΘ, οι οποίοι κατέβαλαν κανονικά στα Ταμεία τις προβλεπόμενες κρατήσεις, θεωρούντες ότι σύμφωνα με τις άνω διατάξεις, απόφαση και γνωμοδότηση ετύγχαναν μέτοχοι των Ταμείων για την λήψη μερίσματος και εφάπαξ βοηθήματος.
Παρά όμως τα άνω νομοθετημένα, την απόφαση και τη γνωμοδότηση, οι νομοθετούντες μπουγελόφατσες και οι παθογενείς υπηρεσιακοί παράγοντες, με κεραυνό εν αιθρία την διασπαστική της ενότητας του σώματος των Υπαξκών επαίσχυντη διάταξη παρ. 3 και 4 άρθρου 11 του Νόμου 2936/2001, στις οποίες παραπέμπουν οι παρ. 2 και 3 άρθρου 15 του ιδίου Νόμου, καθόρισαν ικαίωμα λήψης εφάπαξ βοηθήματος από τα Ταμεία Αλληλοβοηθείας (ήδη Ειδικούς Λογαριασμούς) των ΕΜΘ ,με τη συμπλήρωση 25 ετών πραγματικής υπηρεσίας, διάταξη που στέρησε τις τρίτεκνες Εθελόντριες Μακράς Θητείας εφάπαξ βοηθήματος, έχουσαι λάβει άτοκη επιστροφή κρατήσεων, σε αντίθεση με τους μόνιμους υπαξκούς, τις Εθελόντριες (Ν.705/77) και τους Εθελοντές (ΝΔ 445/74) που δικαιούνται εφάπαξ βοηθήματος σύμφωνα με το άρθρο 16 του Ν.Δ. 394/74 μετά 10 έτη τουλάχιστον συμμετοχής στην ασφάλιση του Ταμείου.
Και δεν ήταν μόνο η άνω δυσμενής διακριτική μεταχείριση των ΕΜΘ. Τα ασπόνδυλα μαλάκια και οι λευκοκολλάριοι στο άρθρο 15 παρ. 2 και 3 του ιδίου Νόμου 2936/2001 όπως αντικαταστάθηκαν, οι Εθελοντές και Εθελόντριες που είχαν καταταγεί στις Ε.Δ. μέχρι 31/12/1992, θεωρήθηκαν από τη μετάταξή τους ως ΕΜΘ Μέτοχοι των Ταμείων των Κλάδων των Ε.Δ., με καταβολή πρόσθετης κράτησης 2% επί των αποδοχών τους κατά το χρονικό διάστημα που διετέλεσαν ΟΠΥ – ΕΠΥ (περί τα 2800 ευρώ), την οποία αναζητούν μετά 12 έτη από τους σε ενέργεια ΕΜΘ, τους αποστρατευμένους και τους ήδη αποστρατευθέντες.
Τι να υποθέσουμε για την εισφοροκλοπή και την κραυγαλέα διακριτική μεταχείριση;
Έλλειμμα φαιάς ουσίας;
Αγκιτάτορες σκοπιμοτήτων;
Ακράτεια ανευθυνότητας;

Το άρθρο 15 του Ν. 1513/85 (ΟΠΥ-ΕΠΥ) διακελεύει:
«1. Οι αποδοχές και κάθε είδος παροχές των Οπλιτών με πενταετή υποχρέωση υπόκεινται στις ίδιες κρατήσεις που προβλέπονται για τους μόνιμους υπαξιωματικούς»

Και ερωτώ τα τσιμπούρια των ΕΜΘ:
Η άνω διάταξη ερμηνεύεται ότι στους μονίμους υπαξκούς οι κρατήσεις είναι εισφορές και για τους ΟΠΥ είναι πόροι των Ταμείων;
Ποιος σας έδωσε μωρέ το δικαίωμα να θεωρείται εισφοροδότες είλωτες τους ΕΜΘ;

Η υπηρεσιακή όμως ερμηνεία της διάταξης παρ. 2 άρθρου 15 του Νόμου 2936/2001, κατ’ εφαρμογή της οποίας συνεχίζεται ο υπηρεσιακός κανιβαλισμός εις βάρος των ΕΜΘ με το χαράτσι (εισφορά), παραβιάζει τις προμνησθείσες διατάξεις και γνωμοδοτήσεις του ΝΣΚ και τη Συνταγματική Επιταγή για Ίση Μεταχείριση, η οποία είναι δεσμευτική για τους εφαρμοστές του δικαίου, τους οποίους υποχρεώνει κατά τη ρύθμιση ουσιωδών ομοίων σχέσεων ή καταστάσεων και κατηγοριών προσώπων να μην προβαίνουν σε διακρίσεις, αλλά να τις αντιμετωπίζουν κατά τρόπο ισόνομο, παράλληλα δε επιβάλλει στα διοικητικά όργανα να ασκούν τις αρμοδιότητες τους σύμφωνα με το αίσθημα δικαίου, ώστε κατά την εφαρμογή των σχετικών διατάξεων να αποφεύγονται οι ανεπιεικείς και απλώς δογματικές ερμηνευτικές εκδοχές και να επιδιώκεται η προσαρμογή των Κανόνων Δικαίου προς τις επικρατούσες κοινωνικές και οικονομικές συνθήκες και απαιτήσεις.
Οι νόμοι που διέπουν την λειτουργία των Μετοχικών Ταμείων Στρατού –Αεροπορίας-Π.Ν. προηγούνται χρονικά των Νόμων που διέπουν τον θεσμό των ΕΠΥ και των ΕΜΘ (νόμος 1513/86, νόμος 1848/89, Π.Δ. 21/91 κ.λ.π.), αναφέρονται δε σε κρατήσεις πόρους των Ταμείων επί των αποδοχών ανακαταταγέντων υπαξκων και εθελοντών μικρού χρονικού διαστήματος και όχι φυσικά υπαξκων 35ετούς υπηρεσίας ως οι ΕΜΘ.
Την εισφοροκλοπή άλλωστε των διαφόρων ταμείων με εφαρμογή παλαιοντολογικών νομοθεσιών και σκοπιμοτήτων όπως των Μετοχικών Ταμείων των Ε.Δ., λειτουργούντων ως κλειστές λέσχες προνομίων σε συγκεκριμένες κατηγορίες μελών, κατήργησε ο Νόμος 1405/83 «Επέκταση της διαδοχικής ασφάλισης στους εργαζόμενους κλπ», σύμφωνα δε με την επικρατούσα ήδη φιλοσοφία, ο εργαζόμενος επί 35 έτη να δικαιούται σύνταξης και ασφαλιστικών παροχών, ανεξάρτητα των φορέων που εργάστηκε και χωρίς φυσικά χαράτσια και ειδικές εισφορές.
Ας αφήσουν λοιπόν τα τσιμπούρια των ΕΜΘ την τυμβωρυχία σε παλαιοντολογικές διατάξεις και σεβόμενοι το άδειο πορτοφόλι τους και την τελματωμένη υπηρεσιακή εξέλιξή τους, να βάλουν στο χρονοντούλαπο για άλλους καιρούς διατάξεις, γνωμοδοτήσεις και αποφάσεις που παραβιάζουν το Σύνταγμα, το περί δικαίου αίσθημα και την ανοχή των Εθελοντών Μακράς Θητείας.

Γιώργος Εμμανουηλίδης